Translation of some of the texts used in teamwork

9- LECTURE METHOD (İbrahim, Yusuf, Gamze)

Lecture is a valuable part of a teacher's instructional repertoire if it is not used when other methods would be more effective. Düz anlatım, diğer yöntemlerin daha etkili olduğu durumlarda kullanılmazsa, öğretmenin öğretim repertuarının değerli bir parçasıdır. If the presenter is knowledgeable, perceptive, engaging, and motivating, then lecture can stimulate reflection, challenge the imagination, and develop curiosity and a sense of inquiry. Eğer sunucu (düz anlatım yapan kişi) bilgili, perceptive, teşvik edici ve güdüleyici ise, düz anlatım düşünmeyi uyarıcı, imgelemeye zorlayıcı, merak ve sorgulama duygusunu geliştirici olabilir. Criteria for the selection of the lecture method should include the types of experiences students will be afforded and the kinds of learning outcomes expected. Düz anlatım yöntemini seçme ölçütleri (criteria is plural, singular: criterion) öğrencilerin gücünün yetebileceği yaşantı çeşitlerini ve beklenen öğrenme çıktılarını içermelidir.Because lecture is teacher-centred and student activity is mainly passive, the attention span of students may be limited. Çünkü düz anlatım öğretmen-merkezlidir, öğrenci edilgendir ve öğrencilerin dikkat süreleri sınırlıdır. Many students, because of learning style preferences, may not readily assimilate lecture content. In addition, lectured content is often rapidly forgotten. Öğrenme tarzı (stili) tercihlerinden dolayı çoğu öğrenci düz anlatımla verileb içeriği kolayca özümseyemeyebilir. Ayrıca, düz anlatımın içeriği çabucak unutulmaktadır. Advantages of lecture method:

Düz anlatımın yararları (iyi yönleri, üstünlükleri)
- Factual material is presented in a direct, logical manner.
- Olgulara dayanan (somut) materyal doğrudan, mantıksal bir sırada sunulur.
- Useful for large groups.
- Büyük gruplar için kullanışlıdır.

Disadvantages of lecture method:
Düz Anlatımın Mahsurları (Kusurları, Çekinceleri)

- Proficient oral skills are necessary.
- Yeterli (mahir) sözlü anlatım becerileri gerektirir.
- Audience is often passive.
- Dinleyiciler genelde edilgendir.
- Learning is difficult to gauge.
- Öğrenmeyi ölçmek zordur.
- Communication is one-way.
- İletişim tek yönlüdür.
- Not appropriate for children below grade 4.
- 4. sınıfın altındaki çocuklara uygun değildir.

**** BE AWARE THAT THE FOLLOWING ("role play") is a technique; not an instructional method as the instr. methods we have seen so far!


12- ROLE-PLAY (Akif Ç., Alper, Adem)
ROL OYNAMA ("ROL YAPMA" daha doğru olur)

Role-play is an excellent technique for building clinical skills in the safety of the small group setting. Rol yapma, küçük gruplarda işlevsel becerilerin oluşturulması için mükemmel bir tekniktir. It is particularly effective for practicing communication skills. Özellikle iletişim becerilerini uygulamada (uygulayarak çalışmada) etkilidir.

Role-plays can be based on previously scripted written scenarios or on a real case that may have been presented to the group. Rol yapma, daha önceden yazılmış senaryolara veya gruba sunulacak gerçek bir vakaya dayanabilir. Clear instructions must to be given regarding the nature of the roles, timing, and specific objectives. Rollerin doğası, zamanlama ve özel hedeflerle ilgili açık, net talimatlar verilmelidir. The role-play may be enacted in groups of two, with one student playing the “physician” and another playing the “patient.” Rol oynama (örneğin) bir öğrencinin "doktor" diğerinin "hasta" rolünü oynadığı ikili gruplarla canlandırabilir (*** tıp ile ilgili bir öğretim sayfasından alınma bir yazı). Role-play can also take place in groups of three, with an observer added to the group. Rol yapma gruba bir gözlemcinin eklenmesiyle birlikte üçer kişilik gruplar halinde de yapılabilir. The observer should be given a checklist to facilitate observation and feedback. Gözlemciye, gözlem ve geri bildirim yapmasını kolaylaştırmak için bir kontrol listesi verilebilir. The role-play should always be followed by a debriefing and an opportunity for self-assessment and feedback. Rol oynama, mutlaka, kendini değerlendirme ve geri bildirim alma fırsatı sağlayan bir bilgi almayla ("debrief") tamamlanmalıdır. (Orijinal cümleyi biraz değiştirdim!). The student in the role-play, the physician, should first be given the opportunity to self-assess by being asked “what went well” and “what would you have liked to have done differently?” Örneğin, doktor rolünü oynayan öğrenciye "Ne iyi gitti? (sence ne(ler) iyiydi?)" , "neyi farklı yapmış olmak isterdin?" soruları sorularak kendini değerlendirme olanağı verilmelidir. Opportunities for a “re-play” may be given if desired. Ideally, students should switch roles so that each one has the opportunity to practice each role. İstenirse, tekrar oynama fırsatı verilebilir. En iyisi, öğrencilerin rolleri değişerek her birinin her rol için alıştırma yapma fırsatı elde etmesidir.

Strengths and Weaknesses:
Güçlü ve Zayıf Yönler:

The role-play method allows learners to practice clinical skills, particularly communication skills. Rol yapma yöntemi öğrencilerin işlevsel beceriler, özellikle iletişim becerileriyle ilgili alıştırma yapmalarına izin verir. The faculty member can directly observe the skills of multiple students during a single session. Öğretmen tek bir oturumda pek çok öğrencinin becerilerini doğrudan gözlemleyebilir. By playing the role of the patient, the student can get a better understanding of the patient’s point of view. Hasta rolünü oynayarak, öğrenci, hastanın bakış açısı hakkında daha iyi bir anlayış edinebilir (hastanın bakış açısını daha iyi anlayabilir(anlayacaktır). The biggest limitation of role-play is the almost universal hesitance of students to role-play. Rol oynamanın en büyük sınırlılığı, evrensel olarak neredeyse tüm öğrencilerde olan rol yapmayla ilgili tereddüttür.